Rotterdams Operakoor serveert verrukkelijke ‘L’Elisir d’Amore’ (recensie)
Het Rotterdams Operakoor bestaat 95 jaar en opent dit jubileumjaar met zijn 50ste Nieuwjaarsconcert in de Doelen te Rotterdam.
Van de 69 opera’s van Gaetano Donizetti (1797-1848) koos het Rotterdams Operakoor voor 50ste Nieuwjaarsconcert diens eerste belangrijke komische opera ‘L’Elisir d’Amore’ (1832). Het verhaal gaat over de oprechte en naïeve Nemorino die verliefd is op de koketterende Adina. Zij maakt hem jaloers door het aan te leggen met de sergeant Belcore, maar na vele grappige wendingen met behulp van een nep liefdesdrank is er uiteindelijk een happy end.
Dit verhaal van ‘L’Elisir d’Amore’ wordt tijdens het Nieuwjaarsconcert van het Rotterdams Operakoor tussen de scènes uiteengezet door Edwin Rutten op zijn kenmerkende, sympathieke wijze. Dat de opera als gevolge van de vertelling een half uurtje langer duurt, bemerkt men nauwelijks vanwege de bevlogenheid, charme en esprit van zijn commentaar. Het recitatief en de sleutelscène van Dulcamara en Nemorino in de tweede akte is overigens geschrapt.
‘L’Elisir d’Amore’ biedt vele momenten voor koor om te excelleren en het ruim 100-koppige Rotterdams Operakoor heeft zich uitstekend voorbereid op de dankbare koorpartij. De leden weten hun diverse rollen van de boeren, boerinnen, muzikanten, soldaten en inwoners van Baskenland te interpreteren. Zij zingen zorgvuldig en nauwlettend, genietend vol enthousiasme en spontaniteit. Een hoogtepunt was de bruisende kooropening “Cantiamo, facciam brindisi” van de tweede akte. Het koor werd bovendien aangevuld met een enthousiaste Operaklas van vijftien jongeren – ingestudeerd door Jacqueline Jansen – die tevens meewerkten aan de semiscenische handelingen.
‘L’Elisir d’Amore’ bezit een fraai palet aan uitdrukkingsmogelijkheden voor alle vijf hoofdrollen, die door het ROK met bekoorlijke en eerlijke solostemmen werden geëngageerd. De Nederlandse sopraan Maartje Rammeloo is een lyrische Adina; vastbesloten, koket, romantisch en flirterig en haar “Prendi, per me sei libero” vertolkte zij prachtig ontroerend. De IJslandse tenor Gissur Páll Gissurarson viel in voor zijn verhinderde landgenoot Elmar Gilbertsson. Gissurarson geeft uitstekend portret aan de eenvoudige, oprechte, liefdeszieke en quasi schaapachtige plattelandsjongen en zijn “Una furtiva lagrima” was uiterst muzikaal.
Dikwijls worden Dulcamara met een buffo-bas en Belcore met een bariton bezet, maar het Rotterdams Operakoor heeft de sergeant vocaal donkerder en de kwakzalver lichter bezet. Dat ook dat werkt, toont de Nederlandse bariton Frank Dolphin Wong in zijn vertolking met verve van de rondreizende kwakzalver en meester in bedrog Dulcamara. Zijn opkomt “Udite, udite” was spectaculair en het viel niet te merken dat ook hij op het laatste moment ingevallen was. De Russisch-Amerikaan Vitali Rozynko maakt met zijn kernachtige bas-bariton van Belcore een hooghartig en uitgesproken sergeant en de Amerikaanse soubrette Ariana-Esmée Skverer is een sprankelende Giannetta.
De rol van het orkest in ‘L’Elisir d’Amore’ werd door Donizetti gereduceerd tot een eenvoudige begeleiding en het orkest Accompagnato doet zijn naam wat dat betreft eer aan. Het orkest staat onder leiding van Ago Verdonschot, tevens dirigent van het Amsterdams Opera Koor. Het is indrukwekkend te zien hoe hij alle koor- en solopartijen uit zijn hoofd meezingt en de inzetten keer op keer prima aangeeft. Verdonschot weet wat opera is en treft de atmosfeer van ‘L’Elisir d’Amore’ keer op keer uitstekend.
Het Rotterdams Operakoor zorgt met ‘L’Elisir d’Amore’ voor een mooi en warm begin van 2018. Het is te prijzen dat het koor gekozen heeft voor de opvoering van een integrale opera in deze tijd waarin semiprofessionele gezelschappen vanwege de kosten steeds vaker kiezen voor concerten met operafragmenten.
recensie uit Opera Nederland (www.operanederland.nl)
Beluister het openingskoor “Bel conforto al mietitore”